Doelstelling

‘ Stel je voor dat de politieke pipo’s daar in De Haag zich expliciet tot doel zouden stellen het woningen- en huizentekort in Nederland vóór 2030 te hebben opgelost. En de inburgering van alle exoten tot een succesverhaal gemaakt te hebben. Als politiek moet je immers altijd een DOEL formuleren, om de massa mee zoet te houden. De hamvraag is: welk en wat voor doel? Het gekozen doel moet in ieder geval zinnig aandoen, zou ik menen. Dus geen doel dat heeft te maken met CO2-uitstoot-vermindering, zoals dat nu is geformuleerd, want dat vind ik een zinloos doel. Zelfs indien je “het Doel” haalt en bereikt – wat hoogst onwaarschijnlijk is. Wat heb je dan bereikt, behalve dat het de mensen weer even van de straat houdt. Dus, so what?’

– ‘ Nou ja, een doel, een zinnig doel, ik weet er nog wel wat. Stel dat de politieke prietpraters de kiezer plechtig zouden beloven het Nederlandse onderwijs voor 2030 op de rails te hebben en dat onze pensioenen geborgd zijn en niet verder “verdampen” en de Belastingdienst weer normaal functioneert. Om slechts een paar tamelijk simpele maar desniettemin zeer nastrevenswaardige doelstellingen bij de kop te pakken.’

‘ Tja, als dat zou gebeuren, dan zouden de kippen subiet tanden krijgen en de ijskappen op de polen zich spontaan herstellen in oude glorie. Met andere woorden, dan zouden de politieke pipo’s zich realistische en haalbare doelen stellen, die op uitkomsten verifieerbaar zijn, en dat kan natuurlijk nooit de bedoeling wezen.
Neen, het volmaakte politieke doel is als de wortel die Dik Trom de ezel waarbij hij op de rug zit aan een hengel voor de neus houdt. De ezel blijft naar het bemachtigen van de hem voorgehouden wortel streven en loopt daar blijmoedig achteraan, alleen lopen Dik Trom en dus die wortel mee, want Dikkie zit immers op de rug van de ezel. Het is soort Heidegger voor dummies. Weet je niet, die diepzinnige filosofie over de horizont die steeds blijft terugwijken en zo. Hoe hard en hoe lang je ook naar de horizont toe loopt. ’

– ‘ Precies. Dus, en deze truc halen beroepspolitici wereldwijd al jaren achtereen uit. Hier stellen ze zich – en ons – doelstellingen waarmee bijna niemand het oneens kan of wil zijn (want waarom zou je je tijd verspillen aan nonsens?), zoals een target voor de CO2-uitstoot-vermindering en de hyperspannende vraag of meneer Timmermans wel/niet opperhoofd van de EU-soap gaat worden en wat er gebeurt indien hij het niet wordt. Praat Nederland dan nog mee in Europa? Wat een vraag nietwaar? Alsof Timmermans, enfin, laat verder maar zitten.’

‘ Wie – behalve natuurlijk de mainstream media – interesseert zich voor deze vragen die ze in Den Haag en elders in de boreale wereld tot belangrijkste agendapunten voor de mensheid hebben verheven?
De hele CO2-discussie verkruimelt tot niemendal wanneer je alleen maar bedenkt dat er over de vermindering van CO2-uitstoot door bijvoorbeeld China en India nóóit wordt gesproken of geschreven. Het gaat bij dit onderwerp altijd alléén over Nederland en heel misschien nog een heel klein beetje over een paar andere onnozele EU-landen.’

– ‘ Peter de Wit vat de truc waarmee de pipo’s ons keer op keer bij de neus nemen, mooi samen in zijn Sigmund cartoon: stel je als beroepspoliticus nooit of te nimmer een doel dat je, mits je over de vereiste capaciteiten beschikt en er hard voor wil werken, misschien kunt verwezenlijken en halen. Juf en piloot kan bijna iedereen worden en wie Ariane Grande is, weet ik niet.’

‘ Ik ook niet, dus dat is in dit kader mooi meegenomen. Je moet als politicus de massa iets “geven” waarvan ze de illusie krijgen dat de door hen gekozen politieke pipo’s in hun naam naar een DOEL streven. Liefst een verheven doel en hoe vager hoe beter. ’

– ‘ Hier, in de NRC van de redactie: “ Klimaatakkoord is wederom succes voor de Hollandse polder. “
Nou laten we elkaar en onszelf daar hartelijk mee feliciteren. En Toen? Wat betekent deze vaststelling? ‘

‘ Al sla je me dood, ik zou het niet weten, maar lees even verder: “ Na ruim een jaar onderhandelen ligt er een pakket met als doel de broeikasuitstoot in 2030 bijna te halveren. Als het kabinet het akkoord ook weet uit te voeren, is Nederland in Europa straks niet langer de achterblijver op klimaatgebied, maar wordt het een koploper. “ Poeh, poeh. Er ligt dus een pakket met daarin een doel. Zo’n pakket leggen ze geheid te vondeling. Wie wil er nou zo’n pakket in haar maag gesplitst krijgen? Nou zeg, Nederland koploper, dat zou me wat zijn. Koploper van wie en wat eigenlijk? En waartoe?’

– ‘ Nou ja, als je onder een kaasstolp leeft dan bestaat er geen buitenwereld en dan denk je dat de leefwereld onder de kaasstolp maatgevend voor alles en iedereen is. Je moet alleen vooral niet onder de kaasstolp vandaan komen, want dan krijg je een draai om je oren van de Werkelijkheid.’

‘ Genoeg over de klimaatverandering dat door de Haagse politiek tot flauwekul-onderwerp van de eeuw is en wordt gereduceerd. Want dat kunnen ze daar in den Haag namelijk wel erg goed: de uitstoot van betekenis- en zinvolle taaluitingen reduceren tot ronkende nonsensikalia.’

– ‘ O ja, dan het geneuzel over Máxima en Moh. bin Salman, over het Arabische zagen-zagen-wiele-wielewagen. Iemand liet deze twee foto’s zien waar ze zelf teksten bij hadden geschreven. Bij deze foto zou Máxima tegen MbS zeggen: “ Beetje dom van je om die Khashoggi in stukken te zagen. Had hem boven een oceaan uit een vliegtuig gekieperd, dan had er geen haan naar gekraaid.”
Máx heeft een Argentijnse achtergrond, moet je weten, dus die weet van de hoed en de rand als het over laten verdwijnen van dissidenten gaat. Van horen zeggen natuurlijk, alleen van horen zeggen.’

‘ Ook best een beetje dom van Máx, want – zo zou MbS kunnen antwoorden – het gaat er juist om dat iedereen wéét wat er met dissidenten gebeurt, die worden in stukken gezaagd en vervolgens in de woestijn aan de gieren en jakhalzen gevoerd. Dat is nu eenmaal nationale en regionale folklore. De doelstelling luidt: geen dissidenten. Dit zagen zal ze leren, het dient en fungeert als afschrikwekkend voorbeeld.’

– ‘ Geef die gup eens ongelijk. Wij hebben Carnaval en de Gay Parade en zij zagen graag door. Ieder zijn meug. En dan ook nog in een Turks consulaat. Dat is vast geen toeval. De Turken lijken er werkelijk alles voor te willen doen om niét tot de uitverkoren club van eurolanden te worden toegelaten. Ze weten precies hoe ze dat moeten aanpakken. Maar, zo moet je het natuurlijk niet framen. Toch een beetje provocerend hoor om Máx, in een woestijnkleurige overall, uitgerekend naast de Argentijnse ambassadeur neer te poten met MbS aan de andere kant. Ivanka en Donald kijken er met afgunst naar: wat die Hollanders niet allemaal dúrven. Kijk eens: Máxima mag niet naast Ivanka en Donald Trump zitten, maar wel naast de Argentijnse ambassadeur en Moh. bin Salman. Trump & dochter vragen zich af welke adviezen die dekselse Máxima nou weer – via haar landsman meneer Mauricio Macri – aan MbS zou geven? Kijk eens naar de stand van d’r voetjes.’

‘ Misschien dat ze de VVD-whizzzzzkid Stef Blok kunnen laten klonen? Die heeft een tekstbureau ingehuurd dat diepe redeneringen van zich geeft. Waarom móest Máxima wel met MbS op de foto? Wel, volgens de Volkskrant beweert Blok: “Volgens Blok zou de regering anders de functie die Máxima uitoefent in VN-verband hebben ‘vermengd met actuele politieke zaken’, wat haar effectiviteit en toekomstig functioneren zou hebben bemoeilijkt.”
Lees dit eens een paar keer over. In ieder geval snap ik er niets van. Ik dacht namelijk dat de VN-functie van koningin Máx al máximaal en structureel politiek is. Dan zou die functie tenminste nog iéts voorstellen, nog iets om het lijf hebben, al is politiek op zich al tamelijk nietszeggend. Of ze op deze plek ooit effectiviteit kan genereren, weet ik eerlijk gezegd niet. Doet er natuurlijk ook niet toe.’

– ‘ Ach ja, de VVD-meneer Stef Blok. Die heeft als doelstelling dat de huizenmarkt in Nederland krap blijft en de woningnood nijpend. Dat is een belangrijke VVD-doelstelling, in verband met de huizenprijzen en de hypotheekrente als lokkertje en chantage-manipulatiemiddel bij verkiezingen. Mondjesmaat betaalbare (huur-)woningen bouwen jongens! Dat is goed voor de prijzen en we houden de schlemielen in de tang, zo luidt in dezen de VVD-doelstelling. Vandaar onder andere die verhuurdersheffing die meneer Blok aan de woningcorporaties oplegde. Gek hè, geen Kamerlid dat hem dáár nou op aanspreekt. Neen, die pipo’s lopen te hoop tegen de kleur overall die Máxima aantrekt. Vanwege de mensenrechten en de Verlichting. Wat een hypocriete dierentuin is de politiek toch, nietwaar?
Wat aardig dat ze deze foto van Willem Alexander, vermomd als Dik Trom, hebben geplaatst. Alleen vind ik die geiten dan weer suggestief. Het zal wel knipoog naar Recep Tayeb Erdogan zijn, denk ik maar. Vanwege de Verlichting en de Mensenrechten en zo.’

‘ En vanwege de hypocrisie. Laat trouwens de vermomming bij Dik Trom maar weg, want hij lijkt van nature al sprekend. Pffff, de zomer maakt serieus aanstalten om los te barsten dus het flauwekul-nieuws zal met bakken over ons uit worden gestort. Hou je maar vast vast.’

– ‘ O ja, dan dit nog. Ik hoorde iemand suggereren dat het zagen-zagen wiele-wiele-wagen niet zo maar toevallig in het Saudi consulaat in Istanbul plaatsvond, want MbS en RTE zouden weleens dezelfde hoofddoelstelling kunnen hebben: geen dissidenten s.v.p. . Dus dat was twee vliegen in een klap. En de Saudi en de Turken waren gewaarschuwd. Dat ging in een moeite door. Twee voor de prijs en moeite van een. Best leep bedacht toch?’

 

♥

 

Maarten Keulemans, Volkskrant 2 juli 2019, 21:13

‘Peiling Klimaatakkoord. Mooi Klimaatakkoord, zegt de wetenschap (maar of het helpt is een tweede)

Vraag het de wetenschap, en het antwoord is vrijwel eensluidend: prachtig hoor, zo’n klimaatakkoord, maar of het een deuk in het opwarmende pakje boter slaat is zeer de vraag. De wereldwijde uitstoot van broeikasgassen stijgt voorlopig immers gewoon verder. En dat de grens van anderhalve graad opwarming waarop politici mikken nog wordt gehaald, is eigenlijk uitgesloten.’

 

Jan Kleinnijenhuis, Trouw 2 juli 2019, 21:26

Nieuws – Kinderopvangtoeslag. De Belastingdienst procedeerde jaren tegen ouders zonder bewijs

‘ De Belastingdienst weet intern al sinds 2015 dat het stopzetten van kinderopvangtoeslag van honderden ouders onverdedigbaar was. Desondanks hield de fiscus ten opzichte van de ouders vol dat zij geen recht op toeslagen hadden, tot rechtszaken aan toe. ‘

 

Hans van Soest, Het Parool 2 juli 2019, 16:55

‘ Arib sneert naar zoveelste vertrekkende Kamerlid

Kamervoorzitter Kadija Arib heeft vertrekkend VVD-Kamerlid Leendert de Lange op zijn nummer gezet bij zijn afscheid. Arib stak haar ergernis niet onder stoelen of banken over het feit dat De Lange tussentijds vertrekt om burgemeester te worden van Wassenaar.’

 

Jan Hoedeman, Het Parool 2 juli 2019, 16:22

‘VVD’er Jan Anthonie Bruijn nieuwe voorzitter Eerste Kamer

VVD’er Jan Anthonie Bruijn is de nieuwe voorzitter van de Eerste Kamer. Daarmee volgt hij zijn populaire partijgenoot Ankie Broekers-Knol op. ‘

 

 

 

 

 

 

 

 

Read Full Post »

Het uitruil-denken van PvdA-voorman Diederik Samsom

door Jerry Mager, oorspronkelijk gepost op: NELpuntNL.nl
zaterdag 07 december 2013 (eerste versie gepost op 06.12.2013)

In Straatcoach en strateeg. De opkomst van Diederik Samsom vertelt Derk Stokmans hoe PvdA’er Diederik Samsom en VVD’er Mark Rutte er in slagen binnen drie weken een coalitie tot stand te brengen via uitruilen van programmapunten. Het is een flitsend verhaal over twee snelle politici: de PvdA’er Diederik Samsom en zijn tegenspeler de VVD’er Mark Rutte. Fixers en Macher van een generatie die is opgegroeid in het tijdperk van de neoliberale vrijemarkt-ideologie. Overal, aan alles en iedereen hangt een prijskaartje. De politieke overtuiging als wisselgeld. We zijn tenslotte modern efficiënt, nietwaar.

bizarre breinen
Ideeën, die wortelen in een maatschappijopvatting,  in een visie op de wereld, die misschien zelfs voortspruiten uit een ethos (je moet de hoop tenslotte nooit opgeven, zelfs niet als het om moderne carrière-‘politici’ gaat!), dergelijke overtuigingen en opvattingen  worden vertaald in programmapunten van een politieke partij. Die programmapunten kun je dus niet gebruiken als wisselgeld bij politieke deals. Wonderlijk, dat een dergelijke gedachte zelfs maar opkomt en postvat bij personen die zich als professionele politici afficheren. Compromissen sluiten, is iets heel anders dan programmapunten versjacheren. Brrrrr ….
Dit soort gedrag en denken, toont aan dat een politieke partij leiden en een politiek merk promoten voor menigeen niet langer verschilt van het als manager een bedrijf runnen: je kunt even goed – meestal: even slecht – een koekjesfabriek managen als een vervoerbedrijf bestieren. Kijk maar naar onze spoorwegen. Die voeren ons dagelijks koekjes van ons eigen democratische deeg, terwijl de topmanagers marktconform gehonoreerd worden. Dat is pas vooruitgang. Daar past het swappen van politieke programmapunten helemaal bij.
Terzijde: ik lees Stokmans’ boek als een realistische roman en spreek daarom over personages. Of hetgeen Stokmans over hen schrijft echt is gebeurd, weet ik niet. Ik beoordeel alleen de mate van waarschijnlijkheid die zijn verhaal voor mij heeft. Nu naar het verhaal.

uitruil, het nieuwe politieke denken
Stokmans (80): “Hier werd het nieuwe politieke denken van Samsom voor het eerst zichtbaar: hij wilde politieke impasses oplossen met een gewaagd uitruilen van voorheen onverenigbare standpunten.” Dit klinkt sensationeel. Alsof incommensurabiliteiten (onvergelijkbare grootheden) zich door uitruil onder een noemer zouden laten brengen.
Neen dus, want op pagina 221 schrijft Stokmans: “Dat de coalitie die hij en VVD-leider Rutte in drie weken naar zijn uitruilmodel hadden gebouwd, binnen drie dagen leek te verkruimelen, leek hem niet te ontregelen.  Zijn kalmte was verbazingwekkend – zeker omdat het ongelijk, of op zijn minst de onwerkbaarheid van zijn nieuwe politiek al binnen enkele dagen bewezen leek.”
Spilpunten in dit Samsomiaanse uitruilmodel: de inkomensafhankelijke zorgpremie die in het oorspronkelijke regeerakkoord tussen VVD en PvdA was opgenomen (215) en de strafbaarstelling van illegaliteit (208). Beide punten hebben een zware symbolische lading, maar aan de inkomensafhankelijke zorgpremie hangt een kwantificeerbaar prijskaartje. [* zie voor ‘ruilen’ in dit kader o.a. rapport 51 (1997) van de WRR]

de achterbannen van PvdA en VVD
Bij de PvdA ontstaat tumult over het strafbaar stellen van illegaliteit (219). Toch neemt het PvdA-congres in Den Bosch het regeerakkoord inclusief de strafbaarstelling van illegaliteit bij acclamatie aan. Zouden de PvdA’ers misschien onbewust de inkomensafhankelijke zorgpremie hebben meegewogen en de symbolische componenten van deze twee programmapuntentegen elkaar hebben weggestreept? Ik weet het niet zeker, maar het lijkt me erg aannemelijk.
Intussen is bij de VVD-achterban opstand uitgebroken tegen invoering van de inkomensafhankelijke zorgpremie, die miljarden van hoge naar lage inkomens zou schuiven. Solidariteit blijkt duur en bovendien, waarom zou je voor iets betalen dat je helemaal niet op prijs stelt? Precies deze vormen van je druk maken over verschillende zaken, zijn de reden waarom sommige mensen op het merk PvdA stemmen en andere op het merk VVD.

Op pagina 223 ziet Samsom af van de inkomensafhankelijke zorgpremie in ruil voor “250 miljoen euro extra om de geplande versobering van de werkloosheidsuitkering te verzachten – te betalen uit het favoriete VVD-potje voor infrastructuur.”  De strafbaarstelling van illegaliteit blijft echter ongemoeid. Is dit een goede deal voor Samsom? Heeft hij alle aspecten juist ingeschat en meegewogen? Kent hij zijn PvdA-achterban voldoende? Begrijpt Samsom waar sociaaldemocratie voor staat?
Op 29 maart begint een Haags PvdA-lid een handtekeningenactie tegen de strafbaarheidstelling van de illegaliteit en verzamelt ” binnen vier weken 7000 handtekeningen, waaronder die van prominente PvdA’ers als Job Cohen, Jeltje van Nieuwenhoven, Hedy d’Ancona en Jan Pronk. ”
Deze PvdA’er  ” had zijn actie goed getimed: een maand na de opening van de website zou het voorjaarscongres van de PvdA plaatsvinden. Hij wilde in de media en bij lokale PvdA-afdelingen voldoende momentum verzamelen om het partijcongres tot een uitspraak te verleiden tegen de afspraak uit het regeerakkoord.  Voor sommige fractieleden van de PvdA was de toenemende aandacht voor deze maatregel uit het regeerakkoord een kristallisatiepunt voor een al langer bestaand gevoel van ongemak. Ze hadden zich in oktober overrompeld gevoeld door het regeerakkoord.” (237)

ruilen doet huilen
Samsom is volgens Stokmans (238) razend op zijn PvdA-achterban en hij weigert met de VVD te onderhandelen over het intrekken van de maatregel, “ook toen die partij liet uitlekken dat ze best bereid was de strafbaarheid van illegaliteit te laten vallen.
Het leverde VVD-fractievoorzitter Halbe Zijlstra een boos telefoontje van Samsom op. Was hij net bezig zijn leden te overtuigen, ging zijn coalitiepartner het hem moeilijk maken. Zijlstra herinnerde hem er even aan dat de VVD slechts hetzelfde deed als Samsom een halfjaar daarvoor. Toen had de PvdA-leider ook publiekelijk zo’n helpende hand uitgestoken, op een moment dat VVD-leden hun partijtop onder vuur namen om de inkomensafhankelijke zorgpremie uit het regeerakkoord te halen.” (242)

De bovengeschetste gang van zaken geeft een beeld van het personage Samsom dat in het vervolg van dit verhaal buiten Stokmans’ boek – in de zogenaamde echte werkelijkheid – wat mij betreft enkele voorspelbare scenario’s oplevert. Welke die zijn, ga ik nu en hier niet uit de doeken doen, want dat zou het leesplezier bederven. Had de man desnoods alleen maar gevraagd, geïnformeerd, naar wat de VVD in ruil voor dit programmapunt gehad zou willen hebben. Zelfs dat laat Diederik Samsom na. Curieus, zeker voor een politicus die serieus genomen wenst te worden.

Samsom laat het niet bij het uitruilen van programmapunten, hij sjachert ook met personen. Stokmans schrijft op pagina 195: “Hij [i.e. Samsom; jm] bood PvdA-belofte Lodewijk Asscher als vicepremier aan. ….. Rutte was snel overtuigd. ‘Oké, als je dat doet, dan laat je mij niet vallen.’ …. Hij [= Samsom] bood Rutte het beste aan wat de PvdA te bieden had, waardoor diens twijfels direct weg waren.” Samsom doet hier een slechte deal, want Rutte en zijn VVD zien in de naïeve Asscher een makkelijk te manipuleren PvdA’er die zij voor hun VVD-karretje kunnen spannen.
De VVD mikt erop dat Asscher de PvdA averij zal bezorgen. Ruilen met de VVD betekent bijna altijd huilen voor degene die denkt een goede ruil met de VVD te kunnen doen. In feite is Samsom net zo naïef als Lodewijk Asscher, alleen is Samsom behept met een geldingsdrang, die Asscher mist.

Dit is mijn lezing en u moet Stokmans erop nalezen en combineren met hetgeen u zelf van de gang van zaken vindt, want dit verhaal speelt zich nog steeds real time live af.

Obama care en de Tea Party  in de VS
Stokmans (218, 220) beschrijft hoe een landelijk dagblad een belangrijke rol speelt in het opstoken van de VVD-achterban tegen de inkomensafhankelijke zorgpremie: “Op de voorpagina, in grote letters: ‘Achterban van de VVD is ziedend.’ En daarnaast: ‘Kampioen nivelleren. “Marx” Rutte onder vuur,’ met voor wie de woordgrap niet begreep fotootjes van Rutte en Karl Marx naast elkaar. Voormalig VVD-leider Hans Wiegel noemde het kabinetsplan nivellerender dan onder Joop den Uyl’. Bij de VVD gedroegen ze zich naar buiten toe nog optimistisch. Maar met de aanval van het lijfblad sloeg de paniek toe. Aan het eind van die dag had de VVD-site al 6000 reacties gescoord, de meeste woedend.”
De vergelijking met Amerika dringt zich op, omdat ik vermoed dat van die vele woedende reacties die de VVD binnenkrijgt een aanzienlijk deel afkomstig is van mensen die juist zouden profiteren van de invoering van een inkomensafhankelijke zorgpremie. De referentie aan Karl Marx en communisme volstaat om ze met een rood waas voor de ogen te hoop te laten lopen tegen maatregelen die voor hen voordelig uitwerken – de meesten zullen nauwelijks weten wie Karl Marx is en wat communisme inhoudt.
Een vriendin vertelde mij dat haar broer zijn lidmaatschap van de VVD had opgezegd vanuit precies de tegenovergestelde redenering. De betreffende broer is voor zijn werk regelmatig in de VS en maakte daar enkele bijeenkomsten van de Tea Party mee. Hij zei geschrokken te zijn van de volgens hem grote overeenkomsten tussen deze Amerikaanse rednecks en een actief deel van de VVD-aanhang: “Ze schaden Nederland, net zoals de Tea Party Amerika in het verderf lijkt te willen storten.” Veel arme, slecht geschoolde, onverzekerde Amerikanen verzetten zich tegen Obama care en beweren liever dood te gaan omdat ze geen medische hulp kunnen betalen, dan dat ze communist zouden worden.
In de trein hoorde ik iemand vertellen dat hij zijn PvdA-lidmaatschap had opgezegd, omdat de PvdA hem te veel met de neoliberale VVD heulde. Het is ook nooit goed.

VVD-neoliberalisme
VVD-premier Rutte haalde Obama Care in zijn Isaiah Berlin lezing in London op 30 oktober 2013 aan als voorbeeld van beknotting van de vrijheid van het individu. Ik citeer uit Ruttes voordracht: “Consider for instance the debate in the United States about the Patient Protection and Affordable Care Act, ‘Obama Care’. In Europe, we take compulsory healthcare cover for granted, but in the US it is a deeply divisive issue. It pits the advocates of positive freedom against the advocates of negative freedom. The argument is about more than what the programme costs. It is also about freedom and the role of government.

Supporters of the Act want everyone, regardless of income, to have access to health care. This is government using positive freedom to actively support people. Opponents of ObamaCare are outraged at the compulsory nature of the Act. They can’t tolerate the idea of being deprived of their freedom not to take out health insurance. As they see it, this infringes their inalienable right to individual freedom.”

Mark Ruttes drogredenering
Rutte gebruikt een drogreden als hij zegt dat Amerikanen tegen Obama Care zijn, omdat ze niet van overheidswege gedwongen willen worden verplicht verzekerd te zijn. Dat laatste gaat namelijk alleen op voor die Amerikanen die zelf de gigantische kosten van dokters en ziekenhuizen kunnen betalen wanneer ze ziek worden en dan ook nog zelf kunnen beslissen of ze dat doen of niet. Dus: alleen voor de erg-rijke Amerikanen. Bij hen gaat het in tegenstelling tot wat Rutte beweert  wel degelijk om de centen; zij kunnen ervoor kiezen niet solidair te zijn met hun mede-Amerikanen.
Rutte verwijst in zijn Isaiah Berlin lezing naar een interview met Isaiah Berlin dat in de NRC van 21.10.1983 verscheen. Daar zegt Berlin: “Armoede betekent niet dat je geen vrijheid hebt maar dat je die vrijheid niet kunt gebruiken. Mensen zonder geld kunnen hun vrijheid om in het Ritz-hotel te logeren niet benutten.”
Indien je zelf de rekening voor medische hulp kunt betalen, kun je tegen Obama Care zijn, omdat je het vertikt mee te betalen aan de ziektekostenverzekering van je medeburgers die niet zo rijk zijn als jij. Je kunt er ook voor kiezen om geen medische hulp in te roepen als je ziek wordt of een ongeval krijgt, je hebt de keuzevrijheid omdat je die kunt kopen. Iemand die geen medische zorg kan betalen heeft geen keuze om al dan geen medische hulp in te roepen, zelfs indien zij dat zou willen. Zij kan zich domweg geen keuze veroorloven.

Is het toevallig dat juist de inkomensafhankelijke zorgpremie het grote struikelblok bleek in de uitruil van Samsom/PvdA en Rutte/VVD? Het gaat inderdaad om meer dan om geld, zoals ook Rutte lijkt in te zien, het gaat namelijk om impliciete, vanzelfsprekende, solidariteit. Dat heeft inmiddels de status en kwaliteit van een exotisch product bereikt, zo blijkt. Althans bij de VVD’ers van Rutte. Eigenlijk gaat het natuurlijk doodordinair om BESCHAVING.

de commodificatie van de symbolische dimensie
Bij de uitruilen van Samsom en Rutte zijn bijna altijd symbolische aspecten ( Rutte: The argument is about more than what the programme costs. It is also about freedom and the role of government.) in het geding, die vele malen zwaarder wegen dan de koopkrachtplaatjes (Stokmans: 138, 201, 206, 222) waarmee veel politici zo graag plegen te koketteren.

Premier Rutte heeft recent nog bij drie opeenvolgende gelegenheden uit de doeken gedaan welke variant van liberalisme de VVD volgens hem voorstaat. Dat deed hij in de Schoolezing (02.09.2013), in de Dreeslezing 14.10.2013) en in de Isaiah Berlin Lecture (30.10.2013). Dezelfde Mark Rutte beweert in zijn Schoolezing dat hij tegen bestuurlijke blauwdrukken is. Zijn VVD-liberalisme belichaamt een blauwdruk in het kwadraat, verheven tot de ideologische macht.
Rutte en zijn VVD staan voor wat ik de fundamentalistische variant van liberalisme noem. Marktfetisjisme is er de schreeuwerige neonreclame van.
Vooral geen overheidsinmenging bij de uitkomsten die een totaal gedereguleerde (vrije) markt bewerkstelligt: ieder voor zich en winner takes all.

De belangrijkste effecten door beleid vanuit deze VVD-ideologie zijn: (voortgaande) deregulering van de overheid, privatisering van publieke instellingen en producenten van publieke goederen en diensten en daarmee samenhangend een vervaging en erosie van ethische grenzen tussen de respectieve sferen en instituties. Voor voorbeelden van het laatste denke men aan het recente Libor-schandaal waarbij belangrijke Nederlandse banken betrokken blijken. Bij Libor speelt vertrouwen een centrale rol. Frauderende managers van woningcorporaties en zorginstellingen, de sjoemelaars en marktkooplui in onze onderwijsindustrie, zij figureren prominent en permanent als schrijnende voorbeelden van deze ethische grensvervaging en de daaruit voortvloeiende normenverloedering.
Het CDA beweerde onlangs niet voor niets afstand te nemen van het maatschappelijke middenveld. Wat voor belang we aan deze CDA-bewering, zo vlak voor verkiezingen, moeten hechten, valt nog maar te bezien: er zijn vele lucratieve baantjes in het geding. In dat middenveld wordt menig gesjeesde politicus en bestuurder geparkeerd op een riantbetaalde posities. In feite komt dit neer op onvervalst nepotisme en ordinaire corruptie ten laste van de publieke middelen.
De VVD’er Rutte heeft onomwonden verteld hoe de wereld er volgens zijn VVD uit moet zien. Van de kant van de PvdA staat me momenteel enkel de kleurloze Huis van Europa lezing  (20.11.2013) van PvdA’er Jeroen Dijselbloem bij, die zelfs naar VVD-ideologie riekt. PvdA-politici lijken geboren om zich te laten piepelen.

 

solidariteit ,burger- en mensenrechten
Twee dingen vind ik in relatie tot het voorgaande in het bijzonder interessant, vooral met het oog op de komende verkiezingen in mei 2014.
Ten eerste de vraag of Diederik Samsom c.s. (voldoende) gevoelig zijn voor de symbolisch-ideologische dimensies en implicaties van (hun) daden en handelingen. Zo ja, in welke mate en in hoeverre zijn ze in staat die gevoeligheid  bewust te vertalen naar praktische politiek en effectief beleid. Dit geldt evengoed voor VVD’ers en eigenlijk voor alle politici.
De inkomensafhankelijke zorgpremie en de strafbaarstelling van illegalen delen het aspect solidariteit en compassie. Solidariteit en compassie met landgenoten en medeburgers (de zorgpremie) en compassie, solidariteit met vreemdelingen (is illegaliteit strafbaar?). Zijn er verschillende solidariteit in het spel, of heet het alleen anders? Niet alles blijkt zich zo maar te laten commodificeren en tot marktwaar te laten transformeren.

de VVD
Mijn tweede punt hangt met het vorige samen, vloeit daar uit voort en gaat over het onderscheid tussen mensenrechten versus burgerrechten.
Rutte gaf in 2009 een voorbeeld van de VVD-ideologie van vrijheid voor en van het individu door de kleine rel die hij ontketende, toen hij als  de fractieleider van de VVD opperde de ontkenning van Holocaust in principe toe te staan vanwege de vrijheid van meningsuiting. Ik geloof geen ogenblik dat Rutte ontkent dat de holocaust heeft plaatsgevonden of zelfs dat hij het van goede smaak vindt getuigen indien iemand dat beweert, maar het moet van hem wel kunnen, die vrijheid moet iedereen hebben. Ik moest hieraan denken toen ik over de proefballon van VVD’er Joost Taverne (zie hieronder) vernam.
Afgelopen maand (november 2013) liet de VVD een provocerende proefballon op over haar voornemen rechters te verbieden om te toetsen of wetten in strijd zijn met internationale verdragen. VVD-Kamerlid Joost Taverne zou twee jaar hebben gewerkt  “aan een voorstel om zijn principiële keuze in de Grondwet te laten opnemen. …. ‘De regering mag niet meer in de wielen worden gereden door de rechter als ze beloftes aan de kiezer wil uitvoeren. Dan denkt de kiezer: dat is gek’.” (Volkskrant, 27 november 2013)

Dit is volgens mij geen losse flodder. Via het gedachtengoed van onder anderen Edmund Burke (Reflections on the Revolution in France) en Hannah Arendt (The Origins of Totalitarianism; Imperialism) zou te reconstrueren en te volgen moeten zijn wat de VVD eigenlijk wil. In grote lijnen moge dat duidelijk zijn, maar het gaat mij met name om positiebepaling van PvdA en VVD in en met betrekking tot de komende discussies over “het project Europa”.
Zowel de PvdA als de VVD kennen gelukkig een Wetenschappelijk Bureau. Ik ben erg benieuwd wat er de komende tijd uit die kokers zal worden gelanceerd in verband met dit fundamentele thema in de opmaat naar de verkiezingen in mei 2014.

Last but not least:  de rol van de media bij politieke beeldvorming en beïnvloeding kan bijna niet overschat worden

 

Lectuur:

Derk Stokmans (2013): Straatcoach en strateeg. De opkomst van Diederik Samsom / Amsterdam: Prometheus – Bert Bakker / isbn 978 90 351 4057 8

Over ruilen en participatie leze men in dit kader onder andere Rapport nr. 51 (1997) van de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid: Van verdelen naar verdienen. Van internet te downloaden. In dit rapport worden begrippen als ‘ruil’  en ‘participatie’  in wollige ambtelijke taal gebezigd. Ik vermoed dat enkele beleidsambtenaren van Samsom en Rutte – of externe ‘ consultants’ ? – zich door dit Rapport hebben laten ‘ inspireren’ en dat Samsom mede daardoor op zijn kant-noch-nog-wal-rakende uitruilprincipe van politieke programma punten is gekomen.

Maartje Bakker  – Volkskrant 27/11/2013: VVD: rechter niet wet laten toetsen

De tekst van de Isaiah Berlin Lecture van VVD-premier Mark Rutte is te lezen op de VVD-website > http://www.vvd.nl/blog/229/rutte-spreekt-isaiah-berlin-lezing-uit

Isaiah Berlin in het Cultureel Supplement van de NRC van 21.10.1983: Streven naar fatsoen is al utopisch / citaat van Berlin uit dat NRC-artikel: “Het enige wat we kunnen bewerkstelligen is een soort compromis om een fatsoenlijke samenleving te scheppen. … Fatsoenlijkheid is niet alles maar al heel wat om naar te streven, als we realistisch zijn. Er is zoveel onfatsoen in de wereld, dat zelfs dat utopisch lijkt.”

Jeroen Dijsselbloems  (PvdA minister van Financiën in dit coalitie-kabinet) Huis van Europa lezing staat op http://www.rijksoverheid.nl/documenten-en-publicaties/toespraken/2013/11/20/minister-van-financien-en-eurogroepvoorzitter-dijsselbloem-gaf-huis-van-europa-lezing-in-den-haag.html

Donald MacKenzie over het belang van Libor en vertrouwen: What’s in a Number?

http://www.lrb.co.uk/v30/n18/donald-mackenzie/whats-in-a-number

Peter M. Blau (1964): Exchange and Power in Social Life  / New York, London, Sydney: John Wiley

Noam Chomsky (1989): Necessary Illusion: Thought control in democratic societies  / Toronto: CBS Enterprises

Snow, N. (2003): Propaganda Inc.: Selling America’s culture to the world / New York: Seven Stories Press

Sheldon S. Wolin (2008): Democracy Incorporated. Managed Democracy and Its Spectre of Totalitarianism / Princeton and Oxford: Princeton UP

 

 

 

 

Read Full Post »